اختلال سلوک در ردیف اختلال های رفتاری جای می گیرد. حدود ۲ تا ۱۶ درصد کودکان درگیر این نوع اختلال هستند. این اختلال در کودکان پسر بیش از دختران دیده می شود و باید کنترل گردد.

اختلال سلوک یک نوع اختلال در رفتار می باشد. در این حالت فرد رفتارهای پر خطر دارد. این رفتارها ممکن است خطراتی برای فرد یا دیگران به همراه داشته باشد. به عنوان مثال چنین نوجوانی در حال سرویس گرفتن از دیگران است، با همسن و سالان مدام در حال درگیری و برخورد خصمانه می باشد، گاهی می زند و …

تمام مثال های ارائه شده می توانند نمونه ای از اختلال سلوک باشند. چنین رفتارهایی با بزرگ شدن نوجوان، او را به یک شخصیت ضد اجتماعی تبدیل خواهند کرد. ضمن اینکه این شخصیت می تواند مشکلات زیادی در نوع بزرگ تر برای خود، جامعه و خانواده ایجاد نماید.

درمان اختلال سلوک

برای درمان اختلال سلوک از روش های مختلفی کمک گرفته می شود. این درمان بسته به شدت بیماری متفاوت خواهد بود. گروهی از این درمان ها به شکل روان درمانی و گروه دیگر نیز به شکل دارویی مورد توجه قرار می گیرند.

روان درمانی

این افراد خشونت زیادی دارند. در روان درمانی به کودک کمک می شود تا خشونت ناشی از اختلال سلوک را کنترل نماید و بتواند رفتار قابل قبولی از خود نشان دهد.

درمان شناختی-رفتاری

در این نوع درمان از اختلال سلوک به فرد شناخت بیشتری در مورد عواطف و احساساتش ارائه می کنند و کودک یا نوجوان در این پروسه با افکار و عواطفی که رفتار او را تحت اختیار می گیرند، آشنا می شود و آن ها را درک می کند.

خانواده درمانی

والدین نیز در درمان اختلال DC نقش مهمی دارند. در این روش درمانی به والدین توصیه های لازم در مورد رفتار با کودک ارائه می گردد. این موضوع نیز تاثیر به سزایی در کنترل رفتارهای خصمانه کودک خواهد داشت.