رفتار درمانی دیالکتیک چیست؟

رفتار درمانی دیالکتیک با نام اختصاری  DBT شناخته می شود. این نوع شیوه درمانی در دسته رفتار درمانی شناختی قرار میگیرد. در رفتار درمانی دیالکتیک شیوه تنظیم و مدیریت احساس، نحوه مبارزه با استرس و بهبود روابط و تعامل با دیگران دنبال می شود.

رفتار درمانی دیالکتیک ابتدا فقط برای افرادی که به اختلال شخصیت مرزی دچار بودند، مورد استفاده قرار می گرفت اما در حال حاضر برای سازگاری شرایط در بسیاری از موارد از جمله مصرف مواد مخدر، بی نظمی در غذا خوردن و اختلال اضطراب مورد توجه می باشد. DBT در سال های پایانی دهه ۱۹۸۰ میلادی مورد توجه قرار گرفت و در واقع مقارن با همین سال بود که روانشناسان متوجه شدند که روش مبنی بر شناختی درمانی به تنهایی کفایت نمی کند.

دیالکتیک بر مبنای یک نظریه فلسفی به وجود آمده است. در واقع در این نظریه هر چیزی از یک متناقض و متضاد شکل یافته و تغییر در وضعیت آن ها زمانی به وجود می آید که یک نیرو مخالف از نیروی دیگر پر قدرت تر باشد.

مراحل رفتار درمانی دیالکتیک

در روش رفتار درمانی دیالکتیک ابتدا به فرد مهارت های رفتاری ارائه می گردد. با این مهارت ها فرد می آموزد که چگونه با چالش های زندگی سازگار گردد.

فرد تحت درمان می تواند در طی جلسات با مربی خود در تماس باشد و در هنگام قرارگیری در موقعیت های سخت از او راهنمایی بخواهد.

در مرحله پشتیبانی رفتار درمانی دیالکتیک شما با نقاط قوت خود آشنا می شوید. ضمن اینکه می توانید استعدادهای خود را بشناسید و بر آن ها تکیه کنید.

در مرحله رفتاری با جایگزین کردن رفتارهای سالم به جای الگوها و رفتارهای مخرب آشنا می شوید.

در مرحله شناختی رفتار درمانی دیالکتیک نیز با تمرکز بر روی تغییر رفتار، عقاید و افکار آشنا خواهید شد.

در مرحله بعدی نیز مهارت های لازم برای به کارگیری استعداد و توانایی های خود به شما آموزش داده می شود.

در این مرحله از رفتار درمانی دیالکتیک دیگر شما کم کم استراتژی تغییر و تحمل زندگی را فرا گرفته اید.

در حال حاضر محققان در حال پژوهش بر روی درمان اختلالات خلقی، بیش فعالی، استرس بعد از آسیب و خوردن زیاد با رفتار درمانی دیالکتیکی می باشند.