اختلال احتکار یک نوع اختلال رفتاری محسوب می شود. در این نوع اختلال فرد تمایل دارد وسایل غیر ضروری را جمع آوری و ذخیره نماید. در واقع این نوع ذخیره سازی برای آن ها حائز اهمیت می باشد اما در نظر دیگران خیلی بی فایده و فاقد اهمیت خواهد بود.
به عنوان مثال آن ها تمایل دارند وسایلی را برای آینده ذخیره کنند. افراد مبتلا به اختلال احتکار این چنین استدلالی دارند که در آینده به این وسایل احتیاج خواهند داشت. در واقع آن ها با ذخیره سازی این موارد، حس امنیتی برای خود ایجاد می کنند.
اختلال احتکار با پریشانی در فرد همراه می باشد. تحقیقات نشان می دهد که این نوع اختلال در مردان بیشتر از زنان به وقوع می پیوندد. افرادی که در سن ۵۵ تا ۹۴ سال قرار دارند، بیش از حدود سنی ۳۴ تا ۴۴ سال درگیر این نوع اختلال می باشند.
پیامدهای اختلال احتکار
اختلال احتکار می تواند مشکلات شغلی، شخصی، اجتماعی و تعاملی برای فرد به همراه داشته باشد. این نوع احتکار ممکن است مانع از ورود افراد به خانه شما شود، ضمن اینکه خطر آتش سوزی، منقضی شدن وسایل خریداری شده و … وجود دارد.
نشانه های اختلال انبار کردن
اختلال انبار کردن روال عادی زندگی فرد را تحت الشعاع قرار می دهد. ممکن است فرد این ذخیره سازی را در محیط شغلی نیز انجام دهد و همین موضوع پیامدهای ناگواری را برای فرد ایجاد کند.
این افراد به شدت صرفه جو هستند و محل زندگی آن ها از حالت متعارف خارج شده است. یعنی بسیار بی نظم و به هم ریخته خواهد بود. فرد مبتلا به اختلال احتکار نمی تواند از وسایل بی فایده، غیر ضروری و حتی از دست رفته دل بکند. او گمان می کند که هر چیزی یک روز ممکن است فایده داشته باشد. خانه آن ها مملو از وسایل بی اهمیت و غیر ضروری است. به گونه ای که نمی توان به راحتی وارد آن شد.